Katholiek dubbelfeest

Op 1 en 2 november viert de Katholieke Kerk Allerheiligen en Allerzielen, een dubbelfeest van hoop en verbondenheid over de dood heen.

Wat vieren we met Allerheiligen en Allerzielen?

Op 1 november vieren we Allerheiligen, letterlijk het hoogfeest van alle heiligen, bekend of onbekend. Paus Gregorius IV legde in 837 de datum vast op 1 november, volgens de regel van Benedictus de begindag van de winterperiode. Hij riep de dag uit tot algemene en officiƫle katholieke gedenkdag voor alle heiligen.

Allerzielen volgt de dag nadien, op 2 november. Dan bidden we voor al wie overleden is. De oorsprong ligt bij abt Odilo van Cluny, die in 998 een gedenkdag instelde voor alle gestorven kloosterbroeders. In de 11de eeuw breidde paus Johannes XIX die dag uit als feestdag voor alle gelovige zielen.

Wanneer mag iemand heilig genoemd worden?

Heiligheid heeft weinig tot niets te maken met menselijke perfectie. Heiligen zijn wel vensters op God, mensen die zijn aanwezigheid uitstraalden in hun leven.

Naast de heiligen op de kerkelijke kalender zijn er dus nog ontelbare anonieme heiligen. Vandaar ook dat Allerheiligen zo nauw verbonden is met Allerzielen. Ook al sterft niet iedereen in een geur van heiligheid, toch verwelkomt God uiteindelijk al wie vanuit zijn liefde leefde. Dat is de betekenis van verrijzenis, het kernpunt van het geloof: de liefde is sterker dan de dood. Onze overledenen vormen dus samen met de heiligen een gemeenschap rond God.

Waarom bidden voor onze overledenen?

Bidden voor overleden dierbaren is zinvol om verschillende redenen.

Allereerst kun je bidden omdat de persoon die overleden is, misschien niet klaar was voor de ontmoeting met Gods rechtvaardigheid (en wie is dat wel?) Al kunnen we zijn grenzeloze barmhartigheid vermoeden, die confrontatie zal ook een moment van berouw en uitzuivering zijn. We bidden dat de overledene ten volle rust en vrede mag vinden in de eeuwige Liefde.

Bidden voor overledenen verbindt ons ook met hen. Het schenkt troost aan wie achterblijft en doet stilstaan bij onze eigen eindigheid en bij de doortocht die ook wij ooit zullen maken van dood naar nieuw leven, door Gods liefdeskracht.

Allerzielen is ook een uitnodiging om onze verbondenheid te vernieuwen met mensen die getekend zijn door rouw. De nabestaanden van overledenen van het voorbije jaar worden uitgenodigd in de kerk en krijgen een kruisje mee dat vanaf de uitvaart tot Allerzielen bewaard werd in de kerk.

Waarom bidden tot heiligen?

Al moedigt de Kerk de gelovigen aan om rechtstreeks tot de drie-ene God te bidden, toch blijft ook bidden tot heiligen zinvol.

Omdat heiligen mensen waren zoals wij, is het begrijpelijk en zelfs mooi dat we ons tot hen richten als voorsprekers bij God. Hun leven wekt herkenning op. Zoals we aan elkaar kunnen vragen om voor ons te bidden, zo kunnen we dat ook vragen aan een heilige. Je kunt je door hun solidariteit gedragen voelen. Zo voel je je niet alleen tegenover God. Door hun nabijheid bij God kun je misschien makkelijker de weg vinden.

Bovendien zijn heiligen een voorbeeld voor de gelovigen om het evangelie ernstig te nemen, ook en vooral in het gewone, dagelijkse leven. Als we heiligenverhalen tot ons laten doordringen, kunnen we ontdekken hoe God in en door hun leven handelde. Een heiligenlegende is geen historisch verhaal. Wel licht ze de waarheid van Gods werkzaamheid in de mens op. Daarom zijn heiligen onze voorgangers op de weg van het evangelie. Ze zijn een onuitputtelijke bron van meditatie.