Feestdag van Veneto

De feestdag van de Heilige Marcus, evangelist patroonheilige van de stad Venetië

In 828 zo gaat het verhaal, slaagden twee behendige handelaars, Buono van Malomocco en Rustica van Torcello, er in de stoffelijke resten van Sint Marcus te bemachtigen in Alexandrië en ze met een list naar Venetië over te brengen. Ze verstopten het lichaam onder een hoop varkensvlees en omzeilden zo de controle van de Muzelmannen die dit onreine vlees niet wilden aanraken.

Hun ontvangst in de stad was een ware triomf, want zij maakten de legende van Marcus de evangelist helemaal waar. Toen deze predikte in de lagune verscheen er immers een engel die hem begroette met de woorden: ”Pax tibi Marce Evangelista meus, hic requiescet corpus tuum” (“vrede zij met u Marcus, evangelist, hier rustte uw lichaam”). Daarom houdt de gevleugelde leeuw, symbool van Venetië, een boek vast waarop deze tekst te lezen valt.

Op 25 april werd het traditionele gerecht dat het begin van de lente moest inwijden, geserveerd tijdens een banket in het Dogenpaleis: een gerecht tussen risotto en een dikke soep, waarvan de consistentie nog ‘beet’ moest hebben “all’onda”. Het geheim achter dit gerecht waren de erwtjes “baccelli” die minstens twintig minuten moesten koken en waarvan het kooknat, beetje bij beetje, werd toegevoegd aan de rijst, de Vialone Nano, die eerst gefruit werd met ajuin en spekjes, op het eind werden dan de erwten (piselli) toegevoegd. De erwten en de rijst kwamen uit de buurt van Vicenza en werden als primeurs aangeboden aan de Doge. Deze erwtjes waren klein en zoet.

Volgens een ander verhaal zou veldheer Manin zijn avondmaal hebben moeten onderbreken als gevolg van bombardementen van de Oostenrijkers en zou hij bij het verlaten van de tafel “adio bisi” (vaarwel erwtjes) gezegd hebben. Het gerecht prijkt nu nog regelmatig op het menu als “risi e bisi”.